ครูกับศิษย์

ครูกับศิษย์...อย่างไรก็เป็นครูกับศิษย์
ธรรมชาติกำหนดความสัมพันธ์มาให้เป็นเช่นนี้...มิอาจแปรเปลี่ยนไปเป็นเช่นอย่างอื่นได้

หากว่า เป็น..เปลี่ยนไปอย่างอื่น
ก็ยังคงต้องกลับมาเวียนว่าย...เพื่อใช้ในสิ่งนี้ให้เสร็จ...เสมือนหนี้ที่ยังตกค้างกันอยู่

การที่ได้เข้าไปแทรก...กลางระหว่าง..
ทำให้ได้เกิดเป็นความเข้าใจในมิติที่ลึกซึ้งขึ้น เข้าใจในสภาวะหนี้...และการใช้หนี้ได้อย่างแจ่มแจ้ง

การใช้หนี้...วิธีที่ดีที่สุด ประเสริฐที่สุด คือ "การใช้ด้วยธรรม"...

ธรรม...นั้นเป็น ตัวแทนแห่งสูงสุดของปรากฏการณ์ที่มีขึ้นในทุกๆ...ภพ
มิมีอันใดมาแย้ง แห่ง "ธรรม" นี้ได้

แม้ว่ามนุษย์จะพยายามฝืนธรรมนี้...ก็ตาม
แต่ที่สุดก็ต่าง ต้องตกอยู่ภายใต้สภาวะการจำยอมนี้อยู่ "เช่นเดิม"