ข่ายแห่งทฤษฎี

ที่มาภาพ

รูปพระภิกษุณี พระนางปชาบดีโคตมี วัดเทพธิดาราม

--------------------------

บทที่ ๕๙

ข่ายแห่งทฤษฎี

---------------

สวนมะม่วงของท่านชีวะกะมีพื้นที่กว้างขวางและสงบร่มรื่น ภายในสวนมีกุฏิหลังเล็กๆ สำหรับภิกษุณีปลูกสร้างกระจายอยู่ทั่วบริเวณ

เย็นวันหนึ่งภิกษุณีสาวชื่อสุภา ต้องการมาสนทนาปัญหาธรรมกับพระบรมศาสดา เมื่อเสร็จกิจบิณฑบาตรจึงเดินทางกลับสวนมะม่วง

ในระหว่างทางเปลี่ยว มีชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นฉับพลัน ยืนขวางทางท่านอยู่ ภิกษุณีรู้สึกถึงความไม่ประสงค์ดีของชายหนุ่มคนนี้

จึงกำหนดลมหายใจเพื่อควบคุมสติอารมณ์ให้สงบแจ่มใส ภิกษุณีสุภาจ้องตาชายหนุ่มพร้อมกับกล่าวว่า

...

"ฉันเป็นภิกษุณีผู้เจริญรอยตามมรรคของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้โปรดหลีกทางเถิด ฉันจะได้เดินกลับสู่สำนักภิกษุณี"

ชายผู้นั้นกล่าวว่า "เธอยังสาวและสวยมากด้วย ทำไมจึงปล่อยชีวิตตัวเองให้เปล่าประโยชน์ด้วยการโกนหัว

และนุ่มห่มผ้าเหลืองเช่นนี้ ทำไมจึงต้องใช้ชีวิตเยี่ยงนักพรตเช่นนี้ ฟังให้ดีนะ แม่สาว

รูปทรงอันน่ารักของเธอควรห่อหุ้มด้วยผ้าสาหรีไหมจากกาสี ทำไมหนอฉันจึงไม่เคยเห็นหญิงงามเช่นเธอมาก่อน

ฉันจะทำให้เธอได้รู้จักกับความสุขทางกาย มากับฉันสิ"

ภิกษุณีสุภายังคงเยือกเย็น "จงอย่าพูดโง่ๆ เช่นนั้นฉันแสวงหาความสุขในชีวิตแห่งความหลุดพ้นและการตรัสรู้

กามคุณทั้ง ๕ มีแต่จะนำไปสู่ความทุกข์ ขอให้ฉันผ่านทางเถิด ฉันจะขอบคุณในความเข้าใจดีของเธอ"

แต่ชายผู้นั้นปฏิเสธ "ดวงตาของเธอช่างงามเสียเหลือเกิน ฉันไม่เคยเห็นดวงตาอันงามเช่นนี้มาก่อน

อย่าคิดว่าฉันโง่พอที่จะปล่อยเธอไป เธอจงมากับฉันเสียโดยดี"

ชายผู้นั้นตรงเข้าฉุดภิกษุณีสุภา แต่นางก้าวหลบทันเสียก่อน แล้วกล่าวว่า

...

"โปรดอย่าแตะต้องตัวฉัน เธอต้องไม่ล่วงละเมิดต่อภิกษุณี

เพราะฉันเหนื่อยหน่ายต่อชีวิตที่หนักอึ้งด้วยความอยากและความเกลียดชัง

ฉันได้เลือกวิถีชีวิตแห่งการปฏิบัติทางจิตวิญญาณ เธอบอกว่าดวงตาของฉันงดงาม

ดีล่ะฉันจะควักดวงตาคู่นี้ให้เธอ ยอมตาบอดเสียยังดีกว่ายอมให้เธอย่ำยี"

เสียงของภิกษุณีสุภาเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว

...

ชายผู้นั้นถึงกับชะงัก เขารู้ว่านางภิกษุณีสามารถทำได้อย่างที่พูด

เขาก้าวถอยหลัง...

ภิกษุณีสุภากล่าวสืบไปว่า

...

"จงอย่าให้ตัณหาเป็นเหตุให้เธอก่ออาชญากรรม

เธอไม่รู้ดอกหรือว่า พระเจ้าพิมพิสารทรงออกกฏหมายว่า

หากผู้ใดทำร้าย สมาชิกสงฆ์ของพระพุทธเจ้า

ผู้นั้นจะต้องได้รับโทษอย่างสาหัส

หากเธอไม่ประพฤติตัวให้เหมาะสม

หากเธอทำลายพรหมจรรย์หรือทำลายชีวิตของฉัน

เธอจะถูกจับลงทัณฑ์"

ทันใดนั้น...

ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกตัว เขาเห็นแล้วว่าตัณหาอันมืดบอด

สามารถนำไปสู่ความทุกข์ทรมาณได้

เขาหลีกทางให้ภิกษุณีเดินผ่านไปแล้วกล่าวตามหลังนางว่า

...

"โปรดยกโทษให้ฉันเถิดท่านภิกษุณี ข้าพเจ้าหวังว่า

ท่านจะได้บรรลุจุดหมายในทางธรรมของท่าน"

-----------------------------

จาก คือเมฆสีขาว ทางก้าวเก่าแก่ เล่ม๓

หน้า ๒๙-๓๑