Monday, August 20, 2007

น้อมกราบพระ...และนมัสการ





“ใจ”… ที่ตื่นรู้... สัมผัสสิ่งละเอียดแห่งภายใน ... “เป็นเวทนาที่ “ใจ” อันหนักหน่วง
แต่สตินั้นยังคงมี และพิจารณาสิ่งที่เป็นไป รวบรวมพละกำลังเท่าที่มีอยู่ อย่างเต็มที่เพื่อต่อกร กับบางสิ่งบางอย่าง อย่างไม่ยอมปล่อยเพราะเพียงเพี่ยงพล้ำ

เลี้ยง...หล่อกาย-จิตนี้.. ด้วย “ศรัทธา” หนุนนำ

การก้าวเดินไปอย่างกล้าหาญ และห้าวหาญ... ล้วนเป็นสิ่งที่กำหนดมาให้ทำและต้องทำ