ภูมิรู้...ภูมิธรรม

เข้าใจแล้วว่า...
"ความ" ในเนื้อที่พยายามสื่อ
ทำไม...ผู้คนจึงไม่เข้าใจ
นั่นน่ะ เพราะขึ้นอยู่กับ...
"ภูมิรู้...ภูมิธรรม"...
ยิ่งละเอียดขึ้น...วงก็จำกัดน้อยลง
เหลือ...ผู้มานั่งล้อมวงเพียงไม่มาก
นี่แหละ คือ ตะแกรงร่อน...อย่างหนึ่ง

คือความคิดถึงที่ไม่ติดยึด

นึกถึง... บทเพลงภาวนา NO COMING ,NOGOING
ไม่มีการมาและการจากไป...
ทุกห้วงแห่งลมหายใจเข้าและออก...
ยังตราตรึงอยู่...นั่น คือ พุทธะ
การรู้ตื่น แห่งความเบิกบาน...

เช้ามืด...
แสงแห่งรุ่งอรุณยังไม่สาดส่อง
ความคำนึงปรากฏทันทีที่รู้ตัว
พร้อมลมหายใจเข้าและออก