Saturday, April 19, 2008

ความกลัว-ความตาย


ความกลัว...

ณ หนึ่งที่ หนึ่งเวลา เรามั่นใจในตนเอง อย่างมากว่า...เราไม่กลัว

หากเมื่ออีกหนึ่งเวลา หนึ่งสถานที่ -----> ความมั่นใจนั้นแปรเปลี่ยน

เผชิญหน้าต่อความกลัว...และหวาดหวั่น

ได้แต่ถามตนเองว่า...



กลัว...ที่กลัวนั้น คือ กลัวอะไร...

ทำไมถึงได้กลัว...



คำตอบ..

เพราะ "มนุษย์" เรานั้นยึดอยู่...ในร่างกายนี้ ทั้งสิ้น

Tuesday, April 01, 2008

คือ ความเบื่อหน่าย




ความเบื่อหน่าย...


การเกิด...นั้นเป็นทุกข์

เรานั้นยังต้องเวียนวายตายเกิดเป็นอีกกี่ครั้งกี่หนนะ... ความครึ่งหลับครึ่งตื่น ระหว่างความเป็นไปในทุกวัน กับเป้าหมายแห่งการเดินทาง ฉันรู้สึกถึงความแตกต่าง ที่พยายามให้กลมกลืน ต่อความเป็นไปในรอบด้าน ความไม่เหมือนหรือความต่าง ที่สุดแล้วก็ล้วนคือสิ่งเดียวกันมิใช่หรือ


ความเบื่อหน่าย ต่อสิ่งต่างๆ รอบด้าน คนปกติมองว่าผิดปกติ

คนปกติมองว่า ความเป็นไปอย่างที่คนอื่นๆ เป็นไปนั้น... คือความปกติ

แล้วความปกติของฉันนั้นอยู่ตรงไหน


ครูได้เคี่ยวเข็ญ...ฉัน..ให้อาการบ้าๆ ที่คนปกติเขาเรียกว่า อาการปกติหายไป...

ฉันมีภูมิคุ้มกันมากขึ้น แต่บางครั้งก็ยังงงๆ จะวางตนเองไว้ตรงไหน ในความปกติของคนปกติ


บางครั้งก็ไม่แน่ใจ...


ความเบื่อหน่ายทำให้ฉัน...ตัดสินใจลบข้อมูล "ส่วนตน" ทิ้งไป

เพราะช่างไร้ประโยชน์ และคุณค่า อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า

ให้รู้ตัว...ว่า ณ ขณะนี้ทำอะไรอยู่...


เท่านั้นเอง...

พอหรือเปล่า

โดน


โดน...
โดน ด้วยความโง่...ที่รู้ แต่ไม่เท่าและไม่ทัน กลับเป็นการรู้ "ตาม"
โดน..เพราะหลง... เข้าไปในที่บางแห่ง
หาทางออกไม่ได้...
เมื่อคลำทาง...มา หันกลับไปดู
เรานี้ช่างเป็น "ผู้โง่" เหลือเกิน...
ที่โดนบางสิ่งบางอย่าง...ผลักและดันไป กระทำสิ่ง...ที่โง่เขลายิ่ง...
"ความขี้เกียจ ขี้คร้านอ่อนแอ
เหล่านี้เป็นเรื่องของกิเลสทั้งหลายจงพากันทราบไว้...
ความมักง่าย ความโยกคลอนเอนเอียง
มีแต่กิเลสตบต่อยให้เอนเอียง...
ให้ล้มลุกคลุกคลานทั้งนั้น
ไม่ใช่ธรรมเป็นผู้พาให้เป็นเช่นนั้น..."

นี่เป็นคำสอนของหลวงตา...ที่สะท้อนผ่านเข้ามาใน "สัญญา"..